شاید که دوست داشتن،شاید هم اون وابستگی چون اگه عشق صافی بود کجا میومد خستگی
بازم با این احوال بد،رفتن یه راه بدتره گِل کردن احساس ها،دل کندن ازاین خاطره
دنبال یک آسایشی،شاید که بی چاره شدی واسه ساختن یه دنیای دیگه،فکر شکستن خودی
شاید نفهمیدی که این عشق ازکجا اومدو رفت شاید ندیدی که یه دلسوخته چطور اومدو رفت
شایدم فقط به فکر دل بی کسی خودی که نپرسیدی چرا دلت رو جا گذاشتو رفت
درد دلم زیاده،هرچی پای پیاده رفتم چیزی ندیدم غیر وفای جاده
راستی اینو بگم بهت یادت بمونه ناز کن،کل عمرش نازکِش تنها میمونه
اگه آدم قدرتی داشت که بتونه حتی یک ذره از آینده رو باخودش بخونه
دیگه شاید نمیرفت دنبال یک حس بین ده،تا کوچه پس کوچه و صد حس
که کجایی نیمه گمشده ی من صاحب این دل بیخود شده ی من
که اگه وقتی یه جایی یکی رو دیدی شبیهش برنداردت خیال که بری پیشش
که شاید اون سایه شه،شایدم یکی دیگه ست که،داره پرسه میزنه تو این خیابون گیج و مست
اگه دل بستی به اون که مال تو نبود میریزی عشقو به پای اون که شایسته نبود
خب اگه یه روزی تو آیندتو دیده بودی میرفتی دنبال اون که با دلت پسندیده بودی
باید میفهمیدی،که عشق شاید یه روزی سرد شه شاید نمونم تآخرش اون حس سبزت،زرد شه
راستی اونو گفتم بهت یادت نره توی این دنیای بیرحم ناز کردن بهتره
