زندگی الان همینه،نشستن تو چاردیواری انتظار بی ثمر شاید برای گاو داری
یه نتیجه که تموم زندگیت بهش بسته میشه هر آدم محکمی هم باشه یه روز خسته میشه
اول،چرا که نمیاد چرا داره میده به باد چرا که حالیش نمیشه با همه داد و فریاد
چرا روزگار ما شد،پرِ حسرت وگلایه برا بستن یه عهد بی سرانجام و بی پایه
شایدم قسمتمون بود،که تموم باقی مونده اش اینا تو ذهنم بمونه مثل شعله های آتش
حس اون روز که نیومد،حس اون عشق که خوابید حس اون زخم که خردی،مثلِ نوری که نتابید
حس رفتن به یه خوابه،صد سوال بی جوابه مثل روحی که به رفتن،کل عمر،تو تب و تابه
زندگی ای که کسل شد،این که شد کارت تو دنیا التماست به دیازپام واسه دیدن یه رویا
توی این دنیای ساده وایسادم اول جاده دلخوشم،شروع کردم گرچه با پای پیاده
شده سرگرمی روزاش،دلخوشی های پوشالی که فقط عمرشو سرکنه با این عشق خیالی
تو دلش اندازه کوه داره خاک میخوره رویا که شاید میشد رسید وپشت کرد به کل دنیا
پشت اون نقاب زیبا چهره کریه تقدیر انگاری یه دوست خوبه ولی با دروغ و تزویر
روی تلخ زندگی رو خوب ندیده بودیم اینجور خودمونو حس کنیم جفت نشسته پای اون گور
ولی تو اومدی دنیا واسه انجام نبرد که نیان پست سرت بگن تلاششو نکرد
اون خدایی که تورو آورد به دنیا میدونه که همیشه زندگیت به این بدی نمیمونه
هرچی سختی روبروته تو باید بری جلو توباید با چنگ ودندونت نگه داری دلو
اون دلی که کل عمرت واسه اون زندگی کردی نه به این راحتی با شکست اول ببینم که برمیگردی
تو باید زنده بمونی تو باید عشقو بسازی نبینم اول راه وایسادی وبدون هیچ کاری ببازی
زندگی یعنی همین ساختن با هر بد و خوب عشق بازی توی قصر یا بغل سرد یه جوب
