مواریچ

میدونستنم ک همیشه تو بودی همه نیازم//اینم میدونم ک باید با نبودت توی تنهایی بسازم$$ولی اینجاشو ندیدم ک همش میشه عذاب//اون دلی ک مال تو بود و نمیخام ک ببازم$$ولی افسوس چ فایده شاید//این دل دیگه هرگز مال هیچ کسی نشه$$ولی بازم میدونه تنهایی واسش کس نمیشه//تویی ک تموم عمرش بودی پیشش مثل شیشه$$دلتو تموم جونتون برای هم بوده//همیشه اینو میگفت برای تنهایی زوده$$چجوری دووم بیاری چجوری دووم بیارم//ولی من هیچوقت نمیگم ک جدایی ازکی بوده$$شایدم ترسم اینه عذاب وجدانم بیاد//بگیره خرخرمو بگه خودت دادی ب باد$$مگه تو خودت نبودی ک برای بیکسیت نقشه کشیدی//بسه پس غصه بخور غصه بخور خیلی زیاد$$شایدم من میتونستم ک نذارم همه چی تموم بشه//حس دوست داشتنمون یه روز همش حروم بشه$$شایدم عشق زلالت اخرش دلم رو زد//تویی ک ساخته بودی باهمه جونت خوب وبد$$وقتی ک یادم میارم ک چی بینمون گذشت//بد بودم تو بد بودی ازخیلیاش میشه گذشت$$دلم اشوب میشه بدون من چ میکنه//کی میاد غصه هاشو برادلش نصف کنه$$شادیاشو با همون قسمت کنه//جوجه گفتن رو براش تبدیل به نفرت کنه$$گفته بودم ک برا من سخت نیستو میگذره//ولی اونوقت ندونستم چجور از یادم بره$$حالا میبینم مواریچ ب مغزم حمله کردن¢¢میگن فکرشو نکن دنیا محل گذره$$بهشون میگم شما چی میدونید از دل من//کل کارتون شده خوردن باغ مغز من¢¢شایدم باید بذارم بخورن//ک دیگه چیزی ازت نمونه توی فکر من$$ولی خوردنو دیدم هنوز تو توی دلمی//فکر نمیکردم اونا بهم بگن ک گلمی$$شاید از خوردن مغزم سیر شدن//دارن نقشه نفوذ دل من رو میکشن$$بهشون بگو نرید توی دلش//اخه اینجوری تموم من رو یکجا میکشن$$اخه این دل باهمه خاطره ی خوب و بدش//داره حبس میکشه ازجرم حبس ابدش$$دیگه وراجی بسه همه اش تقصیر منه//تو تنت رخت سفیدو عشق تو تو کفنه$$بیاو نذار بمیرم میبینی چطوراسیرم/اخه توچجوردلت میاد بری،من میمیرم$$گفته بودم ک چقدر حافظه پیش تو ضعیفه//من شکوندم دلتو اون دلی ک خیلی نحیفه$$پس دیگه حرفی ندارم منو راحت ببراز یاد(اگه میتونی)//چون خودم کردم ک بر من لعنتش بادy@$

بشنو

شاید که دوست داشتن،شاید هم اون وابستگی                   چون اگه عشق صافی بود کجا میومد خستگی

بازم با این احوال بد،رفتن یه راه بدتره                               گِل کردن احساس ها،دل کندن ازاین خاطره

دنبال یک آسایشی،شاید که بی چاره شدی                         واسه ساختن یه دنیای دیگه،فکر شکستن خودی

شاید نفهمیدی که این عشق ازکجا اومدو رفت                    شاید ندیدی که یه دلسوخته چطور اومدو رفت

شایدم فقط به فکر دل بی کسی خودی                              که نپرسیدی چرا دلت رو جا گذاشتو رفت

درد دلم زیاده،هرچی پای پیاده                                          رفتم چیزی ندیدم غیر وفای جاده

راستی اینو بگم بهت یادت بمونه                                        ناز کن،کل عمرش نازکِش تنها میمونه

اگه آدم قدرتی داشت که بتونه                                           حتی یک ذره از آینده رو باخودش بخونه

دیگه شاید نمیرفت دنبال یک حس                                      بین ده،تا کوچه پس کوچه و صد حس

که کجایی نیمه گمشده ی من                                            صاحب این دل بیخود شده ی من

که اگه وقتی یه جایی یکی رو دیدی شبیهش                        برنداردت خیال که بری پیشش

که شاید اون سایه شه،شایدم یکی دیگه ست                      که،داره پرسه میزنه تو این خیابون گیج و مست

اگه دل بستی به اون که مال تو نبود                                   میریزی عشقو به پای اون که شایسته نبود

خب اگه یه روزی تو آیندتو دیده بودی                                  میرفتی دنبال اون که با دلت پسندیده بودی

باید میفهمیدی،که عشق شاید یه روزی سرد شه                  شاید نمونم تآخرش اون حس سبزت،زرد شه

راستی اونو گفتم بهت یادت نره                                         توی این دنیای بیرحم ناز کردن بهتره

گاوداری

زندگی الان همینه،نشستن تو چاردیواری                 انتظار بی ثمر شاید برای گاو داری

یه نتیجه که تموم زندگیت بهش بسته میشه                هر آدم محکمی هم باشه یه روز خسته میشه

اول،چرا که نمیاد چرا داره میده به باد                     چرا که حالیش نمیشه با همه داد و فریاد

چرا روزگار ما شد،پرِ حسرت وگلایه                     برا بستن یه عهد بی سرانجام و بی پایه

شایدم قسمتمون بود،که تموم باقی مونده اش              اینا تو ذهنم بمونه مثل شعله های آتش

حس اون روز که نیومد،حس اون عشق که خوابید     حس اون زخم که خردی،مثلِ نوری که نتابید

حس رفتن به یه خوابه،صد سوال بی جوابه              مثل روحی که به رفتن،کل عمر،تو تب و تابه

زندگی ای که کسل شد،این که شد کارت تو دنیا         التماست به دیازپام واسه دیدن یه رویا

توی این دنیای ساده وایسادم اول جاده                     دلخوشم،شروع کردم گرچه با پای پیاده

شده سرگرمی روزاش،دلخوشی های پوشالی            که فقط عمرشو سرکنه با این عشق خیالی

تو دلش اندازه کوه داره خاک میخوره رویا               که شاید میشد رسید وپشت کرد به کل دنیا

پشت اون نقاب زیبا چهره کریه تقدیر                      انگاری یه دوست خوبه ولی با دروغ و تزویر

روی تلخ زندگی رو خوب ندیده بودیم اینجور            خودمونو حس کنیم جفت نشسته پای اون گور

ولی تو اومدی دنیا واسه انجام نبرد                         که نیان پست سرت بگن تلاششو نکرد

اون خدایی که تورو آورد به دنیا میدونه                   که همیشه زندگیت به این بدی نمیمونه

هرچی سختی روبروته تو باید بری جلو                   توباید با چنگ ودندونت نگه داری دلو

اون دلی که کل عمرت واسه اون زندگی کردی         نه به این راحتی با شکست اول ببینم که برمیگردی

تو باید زنده بمونی تو باید عشقو بسازی                   نبینم اول راه وایسادی وبدون هیچ کاری ببازی

زندگی یعنی همین ساختن با هر بد و خوب               عشق بازی توی قصر یا بغل سرد یه جوب

اسب حیوان نجیبی نیست

به پرسشای تو به عالم وجود…………………….به این سوال که ،که بودی و که بود

به اشک های گرم پشت هر سکوت………….به دست های سرد وقت هر قنوت

به یاد دوست داشتن وقت بی کسی………ز ترس بی هوا شدن،سوی هم نفسی

به زجه های من زیر گنبد کبود………………….به مرگ آن عشق که بود یا نبود

به پای در مسیر برای همسفر شدن…………………به پرسه زیر باران برای تر شدن

به پاس اینکه اسب حیوان نجیبی است………………تو مانع ازین که با یه بوسه خر شدن

چرا که شاید شوی روزی زین به پشت………….به ترس از آینده ی نیامده،احساس را کشت

به مسخره گرفتن زبان زار او……………………………..که گشته بود دنبال مهربانی کو به کو

ندیده بود از کسی غیرِ دغدغه خویش…………………………که زندگیِ فقط خویش را،برد به پیش

روزگاری که مهربانی کم شده ست……………………………………چند قرص نان درد آدم شده ست

به روزگاری که درد فقط دردِ خود شده ست………………..دنیاست فروشگاهی که فروش مد شده ست

به روزگاری که مردی دروغ شده……………………………………تمام کشک های ننوشته دوغ شده

چرا که سرنوشت را نشد ز سر نوشت………………………چنان که خاک بایر را نمیتوان که کشت

مثال میخ آهنین که نمیرود به سنگ……………………………..به سوی آب گشتن ز بار این ننگ

که گرچه بی ثمر می نمود این تلاش………………………….برای این بود که فردا نگه ای کاش

چرا که روزگار قوی تر از هرکس بود…………………………چرا که دست اوست عالم وجود

پس شاید توان دست از تلاش کشید………………………هرچه لعنتِ نسل بعد را به جان خرید

که بخواستند حقشان را بگیرند…………………………….که نخواستند و مجبور شدند،بمیرند

در راهی که ما نرفتیم قدم گذارند………………………..اگرچه نصف مرده و نصف اسیرند

به این دلخوشی که بعد مرگشان…………………………….وجدانِ راحت و راحت خیالشان

که به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل……………..که گر مراد نجویم به قدر وسع بکوشم

تمام دردهایمان همین بود……………………………………………اگرچه روزگار در کمین بود

خواب خیالی

تو این دنیای حالی به حالی              رفتن به یه خواب خیالی

فکر کنم نمیشه گفتش                    که باشه راهکار عالی

شایدم چاره همینه                         بشینی پای شومینه

فکر کنی کی اومدو رفت                  فکر کنی بهت چی گذشت

فکر کنی زندگی اینه                       نشستن،پای شومینه

دیدنِ سوختن عشقت                     کردنِ خاری تو چشمت

کشتنِ یه عمر احساس                    گفتنِ اینکه خدا خواست

درد ودل با نخ سیگار                         زل زدن به نت گیتار

فکر کنی دنیا تمومه                        زندگی واست حرومه

فکر کنی مقصری تو                        فکر کنی زندگی شومه

فکر کنی اصلا صلاحه                      فکر کنی اول راهه

فکر کنی حالا چی میشه                 بِت بگن که روبراهه

بِت میگن که روبراه باش                   تا میتونی سرپا باش

تو میگی درسته رفته                      ولی من یادم نرفته

تو میگی میمونم اینجا                      خوابیده،نشسته،سرپا

که اگه یه وقتی اومد                       نگه که فلانی جا زد

نگه که یه روز نتونست                     تو دلش بذاره این حس

زشته که آدم نتونه                          پای حرف هاش بمونه

پس منم اینجا میمونم                      شعرای هاشین میخونم

تا اگه یه روزی اومد                         مطمئن شه که میمونم

صدای اذون بلند شد                       میگه از خوابت بلند شو

من میگم نگو که خواب بود                نگو که همش سراب بود

مگه من چه چیزی خواستم               هیچی داشتم هیچ،نداشتم

زل زدم به شعله هایی                    که میگن یه روز میایی

ولی من خودم میدونم                     که الان تو فی الکجایی

بسه دیگه خواب ورویا                      چشماتو وا کن به دنیا

بین چه خوابی دیده واست               تدارک،چه عذابی دیده واست

تو میگی که من اسیرم                    هرچی باشه میپذیرم